πραιτέριτος

-ον, Α

αυτός που έχει περάσει ή που αφέθηκε κατά μέρος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < λατ. praeteritus, μτχ. παθ. αορ. τού praetereo «παρέρχομαι, αφήνω»].